De avonturen van de pedicure

Er zijn veel manieren om met elkaar te communiceren. Verbaal lukt het me prima, zoals een keer iemand zei over mij: ‘je gooit er een kwartje in en het begint te kletsen’. Of op de non-verbale manier: met het maken van gebaren tijdens het autorijden word ik ook vaak prima begrepen. Maar met sommige klanten is het een hele andere situatie…..

Zo heb ik bijvoorbeeld een hele lieve klant die doof is. Ze kan goed liplezen, maar aangezien ik vaak mijn mondkapje op heb tijdens het werk en haar niet altijd kan aankijken, valt dat soms niet mee. Tijdens de behandeling kijk ik regelmatig of het goed gaat, ze heeft weleens last van een ingroeiende nagel en de behandeling daarvan kan soms even vervelend zijn. Ik steek dan mijn duim omhoog en kijk haar vragend aan om te kijken of het goed gaat met haar. Met haar duim omhoog beantwoord ze dan mijn vraag. Ze heeft twee vrolijke vogeltjes naast haar stoel staan, die de hele tijd gezellig tjilpen. Ik besef me dat zij dat niet kan horen en ik maak dan het klets-gebaar met mijn hand en wijs naar de vogeltjes. Ze weet precies wat ik dan bedoel en lacht daar dan om.

Beetje bij beetje leer ik gebarentaal van een vriendin. Ze leerde me het gebaar voor goedemorgen. Ik begroette deze klant hiermee, ze glimlachte en leerde mij meteen me het gebaar voor goedenavond. Ondanks dat we niet verbaal met elkaar kunnen communiceren begrijpen we elkaar prima.

Verder lezen? Je vindt het verhaal van Judith op haar pagina:

http://www.deavonturenvandepedicure.nl/tag/deavonturenvandepedicure/